Zaczęło się przy Tiergartenstrasse 4 w Berlinie, skąd kierowano zbrodniczą akcją, w ramach której zamordowano kilkadziesiąt tysięcy osób. Łatwość, z jaką zrealizowano to przedsięwzięcie, zaskoczyła nawet jego organizatorów. W latach 1939-1945 zabito w sumie około dwustu tysięcy Niemców. Ofiary ginęły w komorach gazowych, były rozstrzeliwane, głodzone lub trute. Zabójcami byli naukowcy, lekarze, pielęgniarze, przedstawiciele wymiaru sprawiedliwości, ochrony zdrwowia i pracy, policja. Działali wpół jawnie, ale w centrum społeczeństwa. Wielu Niemców popierało zabijanie "darmozjadów". Tylko nieliczni potępiali, inni milczeli. Dopiero dziś, po kilkudziesięciu latach z zapomnienia wyłaniają się ci, którzy musieli umrzeć, ponieważ ktoś uznał ich życie za "bezwartościowe".

"Furie Hitlera" to historia "moralnie straconego pokolenia" kobiet, które urodziły się w Niemczech po pierwszej wojnie światowej - w kraju targanym niepokojami i zmagającym się z poczuciem klęski. Kobiet, które w młodości dały się porwać nacjonalistycznym ideom ruchu narodowosocjalistycznego, niosącym Niemcom polityczne przebudzenie, które popchnęło ich na wschód w poszukiwaniu nowego Lebensraum.Dla wielu tych kobiet - pielęgniarek, nauczycielek, sekretarek, żon i kochanek - rozszerzające się imperium stało się czymś na kształt "Dzikiego Wschodu", niebezpiecznego, ale stwarzającego nowe szanse: na kariery i małżeństwa. Wyruszając na front, nie wyobrażały sobie jednak, czego będą świadkami i w czym będą uczestniczyć.Efektem wieloletnich badań oraz dziesiątek rozmów przeprowadzonych przez Wendy Lower są niepodważalne dowody na to, że kobiety te nie były tylko"morderczyniami zza biurka" ani wsparciem dla działających na froncie mężczyzn. Badaczka konfrontuje czytelnika z okrutną wizją "furii Hitlera", które z zaangażowaniem uczestniczyły w grabieżach, znęcały się nad Żydami w gettach w Polsce, na Ukrainie i Białorusi oraz brały udział w masowych egzekucjach. Badania Wendy Lower na temat roli niemieckich kobiet na okupowanych przez Trzecią Rzeszę ziemiach wschodnich zmieniają historię.

Czy historia powstawania mafii może opowiedzieć nam o historii Europy? Jacques de Saint Victor udowadnia, że tak. Oto od rozpadu ustroju feudalnego i początków kształtowania się organizacji przestępczych w Neapolu, na Sycylii i w Kalabrii tajne organizacje towarzyszą kolejnym władcom, systemom i epokom, nieustannie poszerzając obszar swoich działań, a siłę zawdzięczając "diabelskim paktom" zawieranym z przedstawicielami politycznej i społecznej elity.Bandy "wiejskich zbójów" w niepewnych czasach zmierzchu feudalizmu, szemrane typy na służbie arystokratów, pierwsze związki z rodzącą się demokracją, podbój Ameryki, faszyzm i czasy powojenne, kiedy mafia najpierw przyswajała sposób funkcjonowania liberalnej gospodarki, by potem na niej pasożytować. W końcu epoka handlu narkotykami, rozkwitu rajów podatkowych, afery Banku Watykańskiego i przekrętów w branży nieruchomości. Wszędzie tam polityka i gospodarka spotyka się z niewidzialnym bractwem, a nieustanny przepływ gigantycznych pieniędzy zaciera granice między legalnym a nielegalnym.I choć mafia nie jest nieodłącznie związana z demokracją czy kapitalizmem, to szczególnie umiejętnie korzysta z ich słabości.

Co wieczór Adolf Hitler oglądał film. Wybierał tytuł, a następnie prowadził swoich gości do prywatnej salki kinowej. Był wielbicielem Grety Garbo i kreskówek z Myszką Miki. Kino inspirowało go i ukształtowało jego wyobraźnię historyczną. Doceniał również siłę propagandową filmu.Do wybuchu wojny co roku na ekrany niemieckich kin trafiało kilkadziesiąt nowych obrazów wyprodukowanych w Hollywood, które zyskiwały znacznie większą popularność niż rodzime produkcje. Zachwycali się nimi wszyscy, od szarych obywateli aż po najważniejsze osoby w państwie. Za tę popularność amerykańskie studia musiały jednak zapłacić. Bo naziści stawiali warunki i dopóki wytwórnie je spełniały, amerykańskie filmy wyświetlano w Niemczech. Niniejsza książka po raz pierwszy ujawnia zawiłą sieć powiązań między amerykańskimi studiami filmowymi a niemiecką władzą w latach trzydziestych XX wieku. Ben Urwand wydobywa na światło dzienne tajne dokumenty z archiwów Stanów Zjednoczonych oraz Niemiec, aby wyjaśnić, na czym polegało porozumienie Hollywood z nazistami i co trzeba było zrobić, żeby filmy, nawet potencjalnie tak niebezpieczne jak King Kong, mogły być pokazywane w Trzeciej Rzeszy.